Column: Nederlanders

Een van de redenen om mijn leven in Spanje voort te zetten was het gegeven dat ik Nederlanders een zielig volkje vond. Een slappe hap met een weinig nationalistische instelling en een gebrek aan een echte eigen mening. Mensen zonder een bourgondische inslag. Nee, dan was het beter in de zuidelijke landen waar men heel hard kon meezingen met het volkslied, vasthield aan allerlei nationale tradities en genoot van de zon en het goede leven.

Reeds 11 jaar heb ik ze mogen ontvangen, mensen van over de hele wereld en heb ik kennisgemaakt met allerlei culturen. Na jaren kwam het besef dat Nederlanders best leuke mensen zijn en inmiddels ben ik blij als ik Nederlanders mag ontvangen.
Als Nederlanders hebben we de naam tolerant te zijn en dat onderschrijf ik nu met dikke stift. Want dat zijn we, al begrijp ik dat er ook een grens is aan de mate van tolerantie.

In het land waar ik woon vinden ze mij een rijke tante die er niet hoort te zijn en dat terwijl ik toch een groot aandeel heb in het bruto nationaal product in mijn dorp met slechts 200 inwoners. Ook mijn buitenlandse vrienden ervaren enige mate van discriminatie. Op zich is een bepaalde weerstand tegen buitenlanders die wonen in de grote huizen nog te begrijpen maar in het geval van mijn Catalaanse gasten merk ik dat deze mensen zelfs nog problemen hebben om zich te mengen met mensen uit hun eigen land

Buiten dat de Catalanen erg gesloten zijn eten zij hun eigen ontbijt en verwachten dat ook ieder onderdeel aanwezig is. Ze willen TV, met Catalaanse zenders en langwerpige kussens want dat zijn ze gewend.
Krijg ik Amerikanen dan beginnen de bestellingen bij de voordeur. Ze geven mij altijd het idee dat ze eigenlijk op zoek zijn naar een holiday-inn en niet naar een landelijk gelegen boerderij. Met het feit dat ze gewend zijn aan een 24-uur economie gaan deze bestellingen ook gewoon tot laat in de avond door. Fransen hebben het nationalisme van de Catalanen en willen alleen in hun eigen taal communiceren. De meeste van hen spreken niet eens een woord over de grens. Terwijl het Franse ontbijt over het algemeen niet zoveel voorstelt vragen ze om zelfgemaakte jam en 'homemade' taart. Engelsen zijn altijd 'polite' en geven daardoor nooit een ongezouten mening. Ze willen graag wel eieren bij het ontbijt, klaargemaakt op bestelling in alle varianten die mogelijk zijn. Ik slaag er ook maar niet in om de juiste thee voor ze klaar te maken. Vlaamse belgen zijn altijd netjes en beschaafd en zullen nooit het hoogste woord voeren waardoor ze zich ook niet makkelijk mengen met andere gasten. Hun taaltje blijft speciaal en het gevoel dat Nederlanders op hen neerkijken speelt in sommige gevallen ook nog steeds een rol.

Israëliërs hebben weinig respect voor het huis en maken er vaak een behoorlijk puinhoop van. Als ontbijt vraagt men mij vaak naar veganistische producten en tot op de dag van vandaag snap ik nog niet helemaal wat je dan in vredesnaam wel kunt eten. Russen zijn in de regel vrij zwijgzaam maar kunnen dan weer ontploffen, in het Russisch, als het internet niet naar behoren functioneert of als men last heeft van geluid van andere gasten. Met het serveren van een hartige taart bij het ontbijt weet ik hun stemming weer in het positieve om te buigen.

Terwijl al deze mensen een mening hebben ventileren zie die slechts in reviews of mails die men mij stuurt. In het geval van negatieve ervaringen is dat wel jammer want na hun verblijf kan ik daar nu eenmaal niets meer aan veranderen.

Hoe anders is het als ik Nederlanders ontvang. Mensen die met veel lawaai mijn erf oplopen en roepen dat het een prachtige plek is. Die nooit een gratis welkomstdrankje weigeren en het hele ontbijt opeten - ook al is het Catalaans, Frans of Engels - met daarbij als enige vereiste: liters koffie. Er is ook geen probleem met andere culturen, Nederlanders spreken elke taal (of denken dit te kunnen) en gaan bij iedere vreemdeling aan tafel zitten. Zelfs het moeilijke Catalaans is voor hen geen obstakel. Het zijn mensen die gezelligheid maken en de dingen naar hun hand zetten. Indien er iets ontbreekt of hen niet bevalt, wordt dit zonder terughoudendheid gemeld, zodat je hier direct op in kunt spelen. Nooit praat men over korting bij het boeken en de rekening wordt zonder problemen vooraf voldaan. En hoewel iedere cultuur ons ziet als gierig zijn het de enige mensen die vrijwel altijd een behoorlijke fooi achterlaten.

Het heeft een tijdje geduurd maar na zoveel jaren in Spanje kan ik nu zo af en toe de regen, de stress en de gezelligheid van mijn land en zijn inwoners enorm missen.  

Hartelijke groet,

Ellen-Marie

www.meandthebandb.com